به گزارش خبرگزاری «حوزه»،  این مرجع تقلید ظهر امروز در درس تفسیر سوره احزاب در مدرسه حجتیه با اشاره به ولادت امام حسن مجتبی(ع)  اظهارداشتند: روزی حضرت امام حسن(ع) فرزندان خود و فرزندان برادران خود را جمع کرد و به آنها فرمود؛ شما بچه های امروز و بزرگان آینده هستید که باید درس بخوانید و آن ها را حفظ کنید و آن کس که نمی تواند حفظ کند از قلم کمک بگیرد، بنویسد و در خانه بگذارد.

حضرت آیت الله سبحانی یادآورشد: نکته تربیتی این است که اول باید به فرزند و کودک شخصیت بدهیم زیرا اگر به فرزند احترام بگذاریم و به او شخصیت دهیم او نیز به حرف ما گوش می دهد و احساس کرامت می کند و از کارهای دون و سخیف خودداری می کند؛ نکته دوم این که پدران باید خواندن و نوشتن به فرزندان خود یاد دهند یا زمینه اینکار را فراهم کنند.

ایشان افزودند: امام حسن(ع) اسوه تقوا ، پرهیزکاری، جود، کرم و صبر بود به حدی که در موقع دفن حضرت امام حسن(ع) مروان اشک می ریخت و می گفت این مرد صبری به اندازه کوه ها داشت و در صبر و بردباری ضرب المثل بود.

این مرجع تقلید با اشاره به آیه 20 تا 23 سوره احزاب گفتند: خداوند در ابتدای این سوره با اشاره به موضوع جنگ احزاب و چگونگی ایجاد مثلث ضد اسلامی علیه پیامبر به معرفی یاران حضرت می پردازد.

ایشان افزودند: در ابتدای این بحث خداوند به تشریح افرادی می پردازد که در واقع مسلمان واقعی نیستند و منافق هستند و در ادامه به یازده خصلت بد آنها اشاره می کند.

این مرجع تقلید بیان کردند: مشکل اصلی آنها در این بخش اخلاص آنهاست که متاسفانه ایمان و اخلاص واقعی نداشتند؛ مشکل آنها این بود که ایمان نداشتند و به همین دلیل به امورات الهی هم معترض بودند.

این مرجع تقلید با اشاره به اهمیت تبعیت از پیامبر(ص) گفت: اگر دین و دین داری باقی است به دلیل تبعیت همه بندگان از دین و شریعت و احکام و اموراتی است که پیامبر(ص) عرضه می کند وگرنه اگر قرار باشد هر کسی برای خود یک مساله ای ابداع کند که دین معنی ندارد.

ایشان گفتند: به همین دلیل است که بسیار هم دیده ایم که برخی افراد خشک مقدس نما سعی می کنند، مسایلی را برای خود بیان کنند و مردم را به آن امور وادار کنند؛ از جمله اینکه می گویند ثواب روزه مسافر که روزه خود را کامل می گیرد بیشتر است.

حضرت آیت الله سبحانی بیان کردند: در مقابل این افراد، خداوند به افرادی نیز اشاره می کند به که حقیقت دین ایمان داشتند؛ این نکته تفسیری جالب توجه است که در قرآن هر وقت صفتی برای افراد کافر و بد کار و منافق بیان شده است صفت افراد درستکار و صالح نیز بیان شده و به همین خاطر است که در این آیه نیز چنین رسمی انجام شده است.

ایشان گفتند: این کار هم به دلیل مقایسه این دو شاخه افراد و مقایسه نیک و بد اعمال است؛ در واقع خداوند در این آیه بیان می دارد که مردان واقعی خدا بر سر عهد و پیمانی که به خدا بستند بودند و به جهاد آمدند ؛البته در این میان نیز به دو دسته تقسیم می شوند؛ اول گروهی که در بدر و احد جام شهادت نوشیدند و دوم گروهی که منتظر جنگ در راه خدا هستند که یا کشته شوند و یا کافران را بکشند.

این مرجع تقلید بیان کردند: عهد و پیمان بستن درست از شرافت های مردم است و اگر به درستی این عهد و پیمان انجام نشود انسان ها به گناه و آلودگی گرفتار می شوند واعتبار خود را در مقابل خدا و مردم از دست می دهند؛ مثل مروان حکم که وقتی یکی از فرزندان امام علی(ع) برای او شفاعت کرد حضرت فرمود که پیمان بستن او مثل یهودی ها است که با یک دست پیمان بسته و با دیگری آن را می شکنند.

ایشان گفتند: در آیه بعد خداوند بیان می کنند که پاداش افراد جهادگر و کسانی که خدا را یاری کرده اند را می دهد ولی جزایش افرادی که منافق بودند و پای عهد خود نایستادند نیز مشخص است، ولی بازهم جای توبه را برای آنها باز کرده است که آنها نیز برگردند و جبران کنند.